Z kuchni mamy widok na Wawel

Dobrze wiemy, że część z was czekała na ten odcinek cyklu Rodzinny dom. W swoich wnętrzach gości nas Ania Kosoń – specjalistka od PR-u i mama dwójki, Tosi i Stasia, która ma świetny zmysł estetyczny. To widać na każdym metrze kwadratowym ich mieszkania! Dziś Ania opowie nam o ulubionych kątach w domu, inspiracjach wizualnych i – początkowo niełatwej – przeprowadzce z Warszawy do Krakowa. Przyjemności!

Gdzie mieszkacie, kto tu mieszka i na ilu metrach kwadratowych?

Nasza rodzina to ja – Ania, mój mąż Rafał, pierworodna Tosia (6 lat) i najmłodszy Staś (4 lata). Mieszkamy w Krakowie, na Dębnikach. To dzielnica starych domów jednorodzinnych i willi z historią w tle, w którą od kilku lat dość organicznie zaczyna wrastać nowoczesna zabudowa niskich apartamentowców, jak ten, w którym mieszkamy. Nasze mieszkanie ma 140 mkw.

Jak znaleźliście wasz dom?

Przypadkiem. 6 lat temu podjęliśmy decyzję o przeprowadzce z Warszawy do Krakowa. Wtedy też rozpoczęliśmy poszukiwania nowego domu, początkowo dość po omacku. Na nasze osiedle wpadliśmy przypadkowo, oglądając inną inwestycję. I od razu wiedzieliśmy, że to jest to.

Co było kluczowe w podziale i projektowaniu tej przestrzeni?

Szukaliśmy większego mieszkania – namiastki domu, na który w tamtym momencie nie chcieliśmy się zdecydować ze względu na ilość obowiązków i chęć mieszkania blisko centrum miasta. Wnętrza projektowaliśmy wspólnie z Filipem Domagałą z DOMagała Design, z którym 2 lata wcześniej generalnie przerabialiśmy nasze mieszkanie na Mokotowie. Kluczowym był dla nas podział na część dzienną i sypialnianą. Lubimy jasne, czyste w formie, uniwersalne przestrzenie, w których czujemy, że odpoczywamy. Biel, beże, szarości, naturalne materiały jak drewno czy kamień – ale w wymiarze uniwersalnym, a nie retro – to coś, co jest nam najbliższe.

Skąd czerpaliście inspiracje przy urządzaniu domu?

Zewsząd. Internet, prasa, albumy, nasze mieszkanie W warszawie, z którego ściągnęliśmy kilka sprawdzonych i efektownych rozwiązań, np. stare drewniane deski z firmy Regalia na ścianie w salonie czy cementowe płytki z mocnymi wzorami w kuchni i na korytarzu.

Co znajduje się w pokojach dzieci? Brały udział w ich urządzaniu?

Kiedy się tu wprowadzaliśmy, Tosia miała niespełna 2 lata, a Staś urodził się 3 dni po przeprowadzce. Zależało mi na tym, żeby każde z nich miało uniwersalną bazę, którą z czasem będziemy mogli naturalnie przekształcać, w miarę ich potrzeb i upodobań. Oba pokoje, mimo że różne, mają kilka elementów wspólnych: drewniane deski na ścianie przy łóżeczku (deska elewacyjna z Leroy Merlin pomalowana na biało i szaro), wzorzystą tapetę (oba wzory Ferm Living Kids), szare bawełniano-lniane zasłony (Hotelove) czy materace podłogowe (Zana by Mama).

W pokoju Tosi, bezsprzecznie, najważniejszym meblem jest wielka różowa szafa robiona przez stolarza, w której trzymamy ubrania i praktycznie wszystkie zabawki. Dziewczęcego uroku dodają meble z Wood Szczęścia – półka na książki i przeszklona gablotka, domek Maileg, czy przemalowana na pastelowo zabawkowa kuchnia z IKEA.

U Stasia przebijają się beże, brązy i szarości, za to w bardzo przytulnym wydaniu. Z praktycznych rzeczy, super sprawdza się łóżeczko Northome, szafa Quax (odziedziczona w spadku po siostrze z jej warszawskiego pokoiku) i niski drewniany regał z pojemnikami na zabawki IKEA. Klimatu dodają lampka kaktus (Ferm Living Kids), pluszowe głowy zwierzaków na ścianie (Kids Depot), mapa z ekoskóry (Gathre), dywaniki (OYOY i Ferm Living Kids).

Ulubione miejsce w domu?

Rodzinnie – zdecydowanie przestrzeń dzienna, czyli w naszym przypadku 3 w 1: połączenie kuchni z jadalnią i salonem. To serce naszego domu, miejsce, w którym spędzamy wspólnie najwięcej czasu. Osobiście uwielbiam też pokój Stasia i korytarz.

Bez którego mebla nie wyobrażacie sobie waszego domu?

Kanapa (Adriana Furniture) – duża i głęboka, żeby każdy mógł się wygodnie wyłożyć. I oczywiście stół (Dutchbone), ostatnimi czasy wiecznie zastawiony rzeczami plastycznymi dzieciaków. Co zabawne, przez prawie 4 lata żyliśmy bez tego drugiego (nie pytaj jak, nie wiem!).

Do których przedmiotów macie szczególny sentyment? Może któryś z nich ma ciekawą historię?

Jedyną wnętrzarską pamiątką, która przyjechała z nami z Warszawy, jest obraz Lecha Batora, który wisi w centralnym miejscu w salonie. To prezent ślubny, który dostaliśmy od grupy przyjaciół ze studiów. Bardzo lubię też wszystkie lustra w mieszkaniu – robione na zamówienie, i proszkowane metalowe lampy HK Living nad stołem jadalnianym.

Co lubicie w swojej okolicy?

Z początku – nie lubiłam nic (sorry, Kraków). Jako usprawiedliwienie dodam, że przeprowadziliśmy się tu z 2-latką i noworodkiem, z którymi z dnia na dzień zostałam praktycznie sama, Rafał miał sporo pracy i wracał późno. Wszystko było nowe, nie znałam miasta, nie miałam samochodu i szczerze mówiąc do tej pory zastanawiam się jak uszłam z życiem! (śmiech). Teraz uważam, że nie mogliśmy trafić lepiej. Nasze osiedle dosłownie graniczy z parkiem i bulwarami, Tosia z pokoju widzi Wisłę, z kuchni mamy rzut na Wawel. To idealna baza wypadowa na rynek czy Kazimierz – na piechotę 20 min. Z drugiej strony jest cicho i spokojnie. Mamy też bardzo fajnych sąsiadów, z którymi spontanicznie organizujemy imprezy dla dzieciaków.

Dokończ zdanie —> Nasz dom jest…

Miejscem, do którego najchętniej wracamy.

*

Aniu, serdeczne dzięki za gościnę! Po więcej inspiracji w tematach wnętrzarskich zajrzyjcie do pozostałych odcinków naszego cyklu Rodzinny dom.