Wykluczeńcy to projekt teatralny tworzony przez Fundację ANALOG, który przypomina, że mądrość warto czerpać od dzieci. Każde dziecko może mieć swój udział w tworzeniu scenariusza.
Czy jesteście gotowi, by wspólnie z artystami przyczynić się do nowej premiery teatralnej i zadać swoim dzieciom pytania o wykluczenie? Brzmi jak przygoda, ale niepozbawiona waloru ożywczej intelektualnej rozkminki, a to przecież najlepsze możliwe combo. „Wykluczeńcy” to idea spektaklu lalkowego dla dorosłych, opartego na zasadach rodem z dziecięcej zabawy. Hasło przewodnie projektu stworzonego przez Fundację ANALOG brzmi: Głos twojego dziecka ma znaczenie!
Wykluczeńcy, czyli dziecko jako źródło wiedzy
Główna zasada jest taka, że scenariusz przedstawienia ma oparcie w rozmowach z dziećmi na temat wykluczenia. Bazując na dziecięcej przenikliwości, bystrości i intuicji, artyści szukają odpowiedzi na pytania o źródła społecznego ostracyzmu. Stąd prośba do rodziców, by w szczerej rozmowie z dziećmi zadali im pytania o ich rozumienie odrzucenia, odstawiania i niepasowania. A tak to tłumaczą: „Odpowiedzi dzieci zostaną wzięte pod uwagę bardzo poważnie, a niektóre z nich włączone jako tekst spektaklu. Jak tańczy bezdomny? Co je niewidomy? Jak chodzi stary człowiek? Jak myje zęby samotna matka? Jak się śmieje Czeczen? – to tylko przykłady zadawanych pytań. Tych z Państwa, którzy chcą wspólnie z kolektywem narysować portret ludzi wykluczonych oczami dzieci, zapraszamy do kontaktu mejlowego, gdzie otrzymają Państwo wszystkie instrukcje oraz listę pytań”. Adres do kontaktu znajdziecie na końcu artykułu.
Skąd ta myśl?
Idea spektaklu zrodziła się na kanwie eseju Roberta Fulghuma pt. „Giants, Wizards and Dwarfs”. Jest tam mowa o grze dziecięcej, w której każde z bawiących się dzieci w tajemnicy wybiera, do której grupy należy: gigantów, czarodziei czy krasnoludów, i na hasło „stop” ustawia się w odpowiedniej grupie. Grupa, w której zbierze się najwięcej osób, wygrywa. I wszystko byłoby bardzo proste, gdyby nie fakt, że zdrowe społeczeństwo tak nie funkcjonuje. Tak więc w eseju Fulghuma po haśle „stop” wyłoniła się kilkuletnia dziewczynka, która nie wiedziała, gdzie się ustawić, bo jest syreną. I choć autor eseju twardo obstawał przy tym, że w tym świecie są tylko trzy grupy, to dziewczynka uparcie określała siebie jako syrena. Ten przykład znakomicie pokazuje, że czasem trzeba zmienić stare reguły, by móc coś wspólnie stworzyć.
ANALOG, czyli kto?
ANALOG to ktoś bardzo sympatyczny, a nawet kilku ktosiów, którzy wspólnie założyli fundację i pod jej skrzydłami realizują zaangażowane projekty teatralne. ANALOG w 2019 roku założyli Malwina Czekaj, Izabela Zachowicz i Marek Zimakiewicz, autor zdjęć ilustrujących ten tekst. W dużym skrócie – są oni absolwentami wrocławskich i białostockich szkół teatralnych, a ich pierwszym wspólnym spektaklem była „Minutka”, która działa się w gościnnych progach Teatru BAJ. Historia dotyczyła mocowania się z wyobrażeniem własnej starości i poruszyła widownie rodzime i zagraniczne. Do zespołu dołączyli Elżbieta Chowaniec i Miłosz Konieczny, co jest dobrą wiadomością, bo w takiej konfiguracji zarówno wyzwań, pomysłów, jak i realizatorów jest więcej. Trzymamy kciuki za wszelkie ANALOG-owe inicjatywy.
Więcej informacji o poczynaniach fundacji ANALOG znajdziecie na stronie internetowej. Maile z zapisami rozmów z dziećmi o wykluczeniu należy kierować na adres: fundacjaanalog@gmail.com
Wszystkie krótkie newsy o tym, co dzieje się w rodzicielskim świecie, gromadzimy tu.
