Konkurs na Dzień Kobiet

Czuję się kobieco, gdy mimo moich 70kg wagi, dużych bioder i tłustego brzuszka, widzę czułe spojrzenie Kuby który kocha mnie mimo mojego trudnego charakteru i małych dyspozycji ciała ?? Czuję się kobieco gdy dwa małe szkraby codziennie rano po przebudzeniu tulą się do mojej piersi… ❤️

Dziś rano obudzili mniej moi trzej panowie: dwóch małych i jeden duży. Wskoczyli do łóżka, przytulili mocno i powiedzieli, że jestem dla nich najważniejsza na świcie, że kochają i że jestem wspaniała. Zostałam obsypana kaskadą buziaków i przytulasów. I to był właśnie ten moment, o który pytacie. Poczułam taką moc i energię, dumę i spokój, szczęście i ulgę… że jestem w tam, gdzie chcę być. Gdybym była kostką masła, roztopiłabym się mig, z tej błogości.
A jeszcze do niedawna byłam przekonana, że w pełni kobieca jestem, kiedy zrobię full make up i założę sexy dekolt (choć nie zaprzeczam, że to fajne i dodaje animuszu:))
Ps. Po półgodzinnych czułościach zostałam zapewniona, że dziś – z racji święta – śniadanie podadzą do łóżka (bo jestem ich królewną:)), ale za chwilę usłyszałam z dołu wołanie: mamooooo, pomóżżżżżż. I śniadanie zrobiliśmy razem:)

To jest bardzo trudne pytanie… Przede wszystkim jestem mamą od 21 lat, przy szóstce dzieci paradoksalnie mało czułam się kobieco, a przecież to największy atut kobiecości. Właśnie macierzyństwo. Ale przyszedł moment kiedy dzieci okazały się na tyle duże, żebym mogła na nowo odkryć swoją kobiecość. A kiedy czuję się najbardziej? Najbardziej wtedy gdy nie trzeba gonić czasu. Gdy mogę wstać powoli i do południa biegać w piżamie 🙂 Ale również wtedy, gdy możemy z mężem (w końcu!) wyjść sami gdzieś wieczorem. Wtedy kobieta no nowo we mnie ożywa 🙂 pozdrawiam Ania

Najbardziej kobieco czuję się kiedy między wycieraniem tłustego blatu, ocieraniem łez dzieciom, nocnym wstawaniem, tłumaczeniem tego samego trzydziesty piąty raz, przygotowywaniem czwartej tej samej kanapki, zakupami w biegu, prysznicem w kilka minut słyszę od męża rzucone „pięknie dziś wyglądasz”, wtedy czuję się naprawdę w tej całej gonitwie i zaspokajaniu potrzeb moim ludzi dookoła kobieco, tak najbardziej kobieco .

Paradoksalnie: najbardziej kobieco czuję się na co dzień. W zwyczajny wtorek lub czwartek, gdzieś między szybkimi, porannymi, spożywczymi zakupami, podprawianiem pomidorowej, usypianiem Synka i wzięciem głębokiego oddechu przy wieczornej jodze lub medytacji, które przypominają mi, że po prostu JESTEM. Że te momenty, które udało mi się wychwycić z codzienności stanowią o mojej kobiecości: mojej sile i słabości, kiedy pozwalam sobie na to, aby dawać dużo miłości moim Bliskim i czasem przy nich nie bać się płakać ze zwyczajnej bezsilności. Tak, najbardziej kobieco czuję się wówczas, kiedy po prostu jestem SOBĄ.

Najbardziej kobieco czuję się po zabiegu pielęgnacyjnym! Nie ważne czy to 2 godzinny manicure u kosmetyczki czy 15 minutowa maseczka na twarzy ??‍♀️???

Wtedy, gdy przedzieram się przez wysokie badyle, na rozlewisku obserwuję przez lornetkę okoliczne ptaki, wtedy, gdy daję sobie wyszczypać policzki i zaszklić oczy, wtedy, gdy jestem grillem łagodności na jarmarku emocji rodziny, wtedy, gdy formuję bochenek chleba, wtedy, gdy syn mówi – „królowo Elgrzbieto”, wtedy, gdy daję radę zrobić salto nad przepaścią codziennych potknięć i zdmuchnięć, wtedy, gdy mąż całuje w szyję, a ja oblewam się słodką ciarką. Trąc imbir, zakładając kolczyki, robiąc innym słoneczne oczy.

Kobieco czuje się nie przy garach, nie podczas robienia makijażu, nie wtedy gdy jest spokój, relaks. Nie czuję się 100% kobieco, gdy robię coś na spokojnie, gdy czynię coś pojedynczego. Kobieco czuję się dopiero wtedy, gdy w jednej ręce trzymam zakupy i odkluczam drzwi mieszkania, w drugiej mam dziecko, ramieniem przytrzymuję telefon, nogą podbijam kubek, który wypadł z siatki na zakupy, podbijam go, żeby się nie zbił, bo to przecież prezent dla babci, a siłą woli nawracam starszaka, coby nie uciekł mi z klatki schodowej. Kobietą się czuję właśnie wtedy, gdy robię to wszystko w jednym momencie, a zamykając za sobą drzwi, mogę na spokojnie odetchnąć – tak, mówie sobie… dałaś radę. Znowu. I tak każdego dnia – WIELOZADANIOWOŚĆ. Dla nas to coś normalnego, zwyczajnego. Kobiecość to siła ?

Najbardziej kobieco ,czuję się kiedy nie ważne co mam na sobie, ale ważne żeby była na mnie biżuteria! najbardziej zmysłowa i kobieca jest ta najbardziej delikatna 🙂 Bo my kobiety te moc!

Wierzę w siłę siostrzeństwa, co sprawia że naprawdę kobieco czuję się wtedy, gdy jestem wśród innych kobiet. Nie musimy niczego udawać, łączymy siły, często rozumiemy się bez słów i się wspieramy, nawet jeśli znamy się od 5 sekund.

Czuję się Kobieco patrząc na siebie w lustrze. Widzę w nim nie tylko swoją powierzchowność o którą bardzo lubię dbać ale przede wszystkim swój środek. Środek, który kocham. Całość, którą obdarzam miłością, akceptuję i szanuję- z dnia na dzień coraz mocniej. Teraz, mogą wprost wyznać, że jestem Kobieca, jestem wspaniała, jestem dobra i piękna, jednak moja zmiana i wejście „ w głąb siebie” było całym pięknym lecz długim procesem.Do tej zmiany zainspirowały mnie inne WSPANIAŁE Kobiety, które odnalazły w sobie się i pewność siebie- przekazując tą piękną energię innym Kobietom. Bo siła niewątpliwie jest Kobietą. Co dla mnie znaczy Kobiecość? Dla mnie kobiecość to życie według swoich zasad, to odwaga i sięgniecie po własne marzenia. Moim wzorem są Kobiety odważne, które żyją po swojemu tak jak tego pragną. Żyją dla innych ale przede wszystkim dla siebie. Potrafią głośno powiedzieć to co myślą i czują. Kobiece Kobiety to takie, które mają swoje pasje, marzenia i misje. Nie boją się zdania innych. To Kobiety, które przegoniły ze swojego wnętrza czarne demony. Kobiety, które przestały być dla siebie hejterkami. Potrafią odpuścić,nie mówią wciąż o swoich wadach. Dostrzegają w sobie piękno. Dają swoim skrzydłom wyrosnąć! Wspierają inne Kobiety, są siłą i piękną energią! Kobiecość to również wsparcie, troska, motywacja podarowana innej Kobiecie i brak w swoim słowniku słowa: zazdrość. Świat Kobiet to świat pełen zawiłości, chwile pełne słońca i deszczu. Radość i łzy.Setki ról, setki spraw. Wzloty i upadki. Kobiecość to również Kobiety, które po każdym upadku powstają silniejsze. Kobiecością jest mądrość i inwestycja w swój rozwój, w duchowość. Kobiecość to nasze delikatne, piękne, kobiece czasem spracowane dłonie, których dotyk przynosi ukojenie naszym bliskim. To dotyk miłości, którą my Kobiety potrafimy dawać w sposób wyjątkowy. Kobiecość to nasze piękne serca, empatia i niesamowity blask w oczach, który ujawnia się, gdy jesteśmy szczęśliwa. Kobiecość to radość w sercu, kiedy inni są szczęśliwi. Jestem Kobieca. Jestem Kobietą i jestem z tego DUMNA!

Kiedyś myślałam, że „kobieco” to jakoś tak superspecjalnie. Że może chodzi o jakąś rolę albo inaczej zinterpretowane zewnętrzne oczekiwanie. Dzisiaj czuję, że kobieco znaczy po prostu „po mojemu”, tak jak lubię, tak jak umiem, tak jak chcę. A znaczy to między innymi – własne wybory, zaopiekowanie się sobą, miłość do bliskich ludzi, długie lilie w wazonie, ważne słowa przypięte magnesem do lodówki, jedna lniania sukienka w szafie, autentyczność gdzie tylko się da, ładne zeszyty, rubin na szyi, mąż, dzieci i przyjaciele w sercu.

Tu i teraz.
Czuję się kobieco zawsze, dzięki temu, ze jestem sobą.

Lubię siebie.

Oczywiscie nie zawsze tak było, droga do zrozumienia mojego „ja” i poznania swojej wewnętrznej siły była wyboista. Jednak… z każdej życiowej lekcji należy wyciągać wnioski i szukać pozytywów. Mamy w sobie ogromną siłę!

Mąż, dzieci, przyjaciółki, Mama, Siostra. Jestem kobietą z przy nich, z nimi i dzięki nim.

A najlepsze jest to, ze z każdym kolejnym rokiem jest jeszcze fajniej 🙂

Najbardziej kobieco czuję się, gdy wyruszam na parkiet! Najpierw sięgam po kilka elementów, które dodadzą mi pewności siebie i wprowadzą w świetny nastrój: sukienka podkreślająca talię, wygodne sandałki do tańca, otulenie energetycznymi perfumami i wieczorowy makijaż. Taniec to żywioł, energia i moc. A jednocześnie parkiet jest jak scena… Wychodzę na parkiet i już nie jestem tą spokojną dziewczyną, którą znają na co dzień. Magia chwili, muzyka przemieniają mnie w prawdziwą, pewną swoich atutów kobietę. Przemierzam parkiet z gracją, wiruję… Moje długie włosy kusząco oplatają mi ramiona, falują… są nieodłącznym elementem tego spektaklu. Radość, szaleństwo… kręcę biodrami jak Shakira, kuszę niczym dziewczyny z „Moulin Rouge“… To w tańcu moje ruchy są pełne powabu, gracji… seksowne. Tańczą moje ramiona, tułów, tańczą biodra… nogi… nawet dłonie. Tańczę cała ja! Czuję się wspaniale! A kiedy ukochany Mężuś porywa mnie do tańca, staje się ramą dla mojej kobiecości… A na co dzień? By poczuć się kobieco trzeba umieć stanąć przed lustrem, uśmiechnąć się do siebie i pokochać tą kobietę, która się widzi naprzeciwko, w tafli zwierciadła 🙂

Najbardziej kobieco czuję się obecnie, kiedy skończyłam 40 lat. Kobiecość to dla mnie labirynt, najpiękniejszy z możliwych. Jest dla mnie zagadką, w której drzemie ogromna siła. Wystarczy zajrzenia w głąb siebie i poszukiwania. To droga niezwykle wyboista, ale warta swojej wędrówki. Po tylu latach w końcu odnalazłam swoją kobiecość. Czuję się kochana, doceniana i potrzebna. Znam swoją wartość, wiem czego chcę i zasługuję na to co najlepsze. I nawet kiedy będąc w dresie córka mówi mi: „Mamusiu ślicznie dziś wyglądasz” a mąż: „Puszku jesteś wyjątkowa”, to wiem że jestem kobieca i wyjątkowa – dla NICH, a przede wszystkim dla siebie.

Podążam przez świat z hasłem „girl power” czuje się kobieco, kiedy robię rzeczy niekoniecznie dziewczyńskie, bo wiem, ze to daje mi siłę i moc. Jeżdżę trzydziestoletnim samochodem bez wspomagania, klimy i elektrycznych szyb. Czuje się kobieco, kiedy wzbudza to respekt u Panów 🙂 nie potrzebuje siłowni bo jestem w stanie sama przekopać warzywniak a zamiast nowej hybrydy mam błotna maseczkę na dłoniach 🙂 czuje się kobieco kiedy gram w piłkę z dzieciakiem i kiedy uczę go gwizdać. Czuje się kobieco, kiedy mój facet mówi mi że jest ze mnie dumny i ze podobam mu się s tych potarganych wiatrem włosach i z szaleństwem w oczach. Jestem silna kiedy się spełniam i daje dobro innym. Bo siła jest kobieta ❤️

Dziś rano obudzili mniej moi trzej panowie: dwóch małych i jeden duży. Wskoczyli do łóżka, przytulili mocno i powiedzieli, że jestem dla nich najważniejsza na świcie, że kochają i że jestem wspaniała. Zostałam obsypana kaskadą buziaków i przytulasów. I to był właśnie ten moment, o który pytacie. Poczułam taką moc i energię, dumę i spokój, szczęście i ulgę… że jestem w tam, gdzie chcę być. Gdybym była kostką masła, roztopiłabym się mig, z tej błogości.
A jeszcze do niedawna byłam przekonana, że w pełni kobieca jestem, kiedy zrobię full make up i założę sexy dekolt (choć nie zaprzeczam, że to fajne i dodaje animuszu:))
Ps. Po półgodzinnych czułościach zostałam zapewniona, że dziś – z racji święta – śniadanie podadzą do łóżka (bo jestem ich królewną:)), ale za chwilę usłyszałam z dołu wołanie: mamooooo, pomóżżżżżż. I śniadanie zrobiliśmy razem:)

Najbardziej kobieco czuję się odkąd przekroczyłam próg magicznej 30-tki 🙂 Moje ciało wydało na świat dwa nowe życia. Dorosłam psychicznie, jestem bardziej świadoma siebie i swoich możliwości, a także swoich potrzeb. Kobiecość ma już dla mnie inny wymiar niż kiedyś. Kolejna zmarszczka czy fałdka na brzuchu nie spędzają mi snu z powiek – wręcz przeciwnie – oswajamy się nawzajem w pozytywnym tego słowa znaczeniu 😉 Ale kobiecość to nie tylko wygląd zewnętrzny, ale też intelekt – a o jego rozwój i nasycenie dbam teraz najbardziej. Im więcej książek pochłonę tym bardziej czuję się rozpieszczona. Łechtanie zmysłów w obcowaniu ze sztuką, kulturą, podróżami oraz odkrywanie nowych horyzontów, czułe macierzyństwo – to aktualnie to, co najbardziej przynosi mi satysfakcję i sczęście. Dlatego tak – czuję się bardzo kobieco TU I TERAZ:)

Najbardziej kobieco czuję się, kiedy wchodzę do wanny pełnej wody. Woda wlewa mi się najpierw między palce u stóp, potem między trzy fałdy na moim brzuchu – aż do pępka, na końcu rozmywa moje cienkie włosy po całej wannie. Przez chwilę – zanurzona – czuję się jak kobieta-meduza. Potem wypływam na powierzchnię. Oglądam swoje ciało pod wodą – miękkie, falujące, kosmiczne. Jestem nagą superbohaterką.

Do 40-tych urodzin podchodziłam z pewną dozą niepokoju. Im bardziej się zbliżały, tym więcej mąciły w mojej głowie. Dziś, kilka miesięcy po urodzinach, wiem, że nic nie muszę, mogę wszystko. Wiem, co chcę, a czego nie lubię. Być kobietą jest super

Moją kropką nad „i” kobiecości jest zapach. Skórzanej torebki, pudru Yardley’a, kadzidlanego olejku do rwarzy. I zapach mojego ciala, ktory sie zmienia wraz z rytmem cyklu, raz jest bardziej mleczny a raz piżmowy. Lubię rano, nawet w dresowe dni, nałożyć na nadgarstki lub dekolt odrobinę czegos pachnącego. To dla mnie bardziej „ubierające” niż płaszcz!

Pomimo tego , że nie jestem chodzacym idealem ,czuję się kobieco ! Wiadomo ,że jak każda kobieta lubię dobrze wyglądać 🙂 korzystam z różnych kosmetycznych nowości 😉 jednak uważam, że piękno tkwi głównie we wnętrzu człowieka ♡
Pewność siebie, pokonywanie przeszkód, które przynosi nam los ,oraz uśmiech którym odganiamy najciemniejsze chmury…
Pozytywne myślenie, dzięki któremu jestem spełniona ?.

Z roku na rok czuję się coraz bardziej kobieco, z coraz większymi pokładami samoakceptacji, zrozumienia innych, wyrozumiałości, nieoceniania. To wewnętrzne pogodzenie z upływem czasu i tym co się z tym zewnętrznie wiąże, przy równoczesnym spokoju, że to jest fajny proces w każdym aspekcie. Tu rada dla innych kobietek: Niech żyją miękkie podbrzusza!

Kobieco najbardziej czuję się będąc w ciąży. Wtedy ciało nabiera pięknych krągłości tam gdzie ich na codzień brakuje, włosy lśnią, cera promienieje, hormony dają o sobie znać. Zaczynam mocniej czuć to kim jestem. Lubię ten stan, właśnie przez tą stuprocentową kobiecość, w każdym calu, na zewnątrz i w głębi duszy.

Kobiecość to siła. Dojrzewanie do zdjęcia gorsetu utkanego z MUSZĘ i zamiana na ulubioną sukienkę CHCĘ.
Najlepsze życzenia dla Nas ?

Czuję się kobieco, gdy wchodzę do wody.
Jestem jak słoń. A słonie właściwie są bardzo wrażliwe i nerwowe.
Mają bujną wyobraźnię, która pozwala im niekiedy zapomnieć o swoim wyglądzie. Kiedy wchodzą do wody, zamykają oczy. Na widok własnych nóg wpadają w rozdrażnienie i płaczą.
Sama znałam słonia (tylko z pięknej książki), który zakochał się w kolibrze.
Chudł, nie spał i w końcu umarł na serce.
Ci, którzy nie znają natury słoni, mówili : był taki otyły.

Nakbardziej kobieco czuję się wtedy, kiefy po minionym tygodniu mogę z dumą powiedziec ze udalo mi się wszystko zrealizowac, pogodzic 🙂 tylko my Kobiety mamy tak, ze jestesmy wielozadaniowe!! Praca w korpo, dom a w nim dziecko i partner i czas dla nich, gdzies pomiedzy czas dla siebie – chwila sportu, przyjemnosci…rodzice, przyjaciele. Kazda chwila zamknieta w 24h i kiedy wreszcie jest ten moment oddechu…podsumowania..zdajesz sobie sprawe ze to bylo niemozliwe. Przy lampce wina stwierdzasz a jednak! To ja! Dalam radę!

Myślę, że najbardziej kobieco czuje się wieczorem. Kiedy w pizamie, z tzw kokojambo na głowie usypiam mojego syna. Narzeczony przynosi herbatę i przytulamy się. Całkowita natura, zero sztuczności. Jesteśmy tylko my czyli 2 i pół.

Najbardziej kobiecość swą odczuwam, gdy czuję się bezpieczna. Gdy jestem pewna, że bliscy są bezpieczni.

Słuchając muzyki. Wystrzelona w kosmos, podróżuję w czasie i przestrzeni. Pod powiekami kalejdoskop obrazów. Na ciele gęsia skórka. Kiedy przypadkiem zerknę w lustro widzę rozgwieżdżone spojrzenie.

najbardziej kobieco czuje się wtedy kiedy pozwalam sobie być sobą. Kiedy znajduje chwile dla siebie. Ta chwila to szansa na zbyt długi ciepły prysznic, wypicie kawy w ulubionym miejscu, przytulenie się do moich chłopaków.

Czuję się najbardziej kobieco, kiedy mam wieczorem czas na solidną pielęgnację. Wezmę kąpiel, zrobię peeling, nałożę maseczkę, olejek, krem. Wtedy czuję, że robię coś dobrego dla siebie, dla swojego ciała. W takich momentach wyglądam i czuję się najpiękniej, najbardziej kobieco. Następnego dnia z piękną cerą, pewna siebie mogę znowu wyjść z domu zdobywać świat 🙂

Postać kobiety na przestrzeni lat ewaluowała, nabrała według mnie nowego znaczenia, nawet moda definiowana przez Marie Chiuri mocno zakorzeniła kobiecy styl i niezależność.
Najważniejsze – jestem dumna z tego, ze jestem kobietą. Zbudowałam rodzinę, pełną miłości i dającą mi spełnienie.
Po trzydziestce czuje, ze odnalazłam siebie – nie muszę nikomu nic udowadniać. Czuje się kobieco gdy bez makijażu i z rozczochranymi włosami lecę po świeże pieczywo dla moich pociech, jak również spowita makijażem, gdy mogę odsłonić swoją bardziej seksowną naturę i poczuć namiętność danej chwili.
Ale nie oszukuje się, ze było tak zawsze 🙂 jako nastolatka mierzyłam się z tymi samymi problemami co ówczesna młodzież i zawsze przychylnie patrzę w ich kierunku. Po porodzie płakałam z bólu przy każdym prysznicu, żeby nikt nie słyszał mojego cierpienia. Chciałam być silna – w rezultacie nauczyłam się prosić o pomoc. Być kobietą to złożony proces kiedy to odnajdujemy same siebie. Myśle, ze każda z nas – kiedy jest spełniona – czuje się kobieco od pierwszych promieni słońca, akceptując i doceniając siebie. Tego życzę sobie i Wam ?

Najbardziej kobieco czuję się w bezpiecznych czasach. Trzymam kciuki, by takie szybko powróciły….

Będąc nastolatką wydawało mi się, że kobiecość to obcisła bluzka z dużym dekoltem, szpilki i wachlarze sztucznych rzęs. Dziś wiem jak bardzo się wtedy myliłam. Oczywiście próbowałam tych rzęs i bluzek, ale ciągle czegoś brakowało. Długo nie potrafiłam zrozumieć czego. Dziś wiem. Wiem że kobiecość to miłość do samej siebie, nie feminizm wyznawany na siłę i na pokaz, ale miłość i szacunek do innych kobiet, to siła jaka mamy w sobie pomimo kruchośći, to wsparcie jakie potrafimy dać, to cierpliwość, ale też czasem złość, to radość ale i smutek, to wachlarz emocji i uczuć noszonych w sercu. I owszem czasem kobiecość jest też dekoltem, szpilkami i szminką, ale czasem jest ona tylko centymetrem koronki wystającym spod grubego swetra, odrobiną brokatu błyszcząca nieśmiało spod ulubionych spranych jeansów czy z pozoru niesfornym kosmykiem włosów, który wymknął się z kucyka wiązanego w pośpiechu… wystarczy czule na siebie spojrzeć, bo kobiecość jest po prostu w nas, jej nie trzeba szukać, jej trzeba dać szansę. To wystarczy.

Najbardziej kobieco czuję się kiedy słyszę w uszach muzykę. Przepełnia mnie wtedy uczucie wolności, piękna, swobody i radości. Mam ochotę wykrzyczeć całemu światu „jestem tu, oto ja”, podziwiam swoje niepohamowane i nieskrępowane w tańcu ciało. Jestem kobietą – jestem wolna!

Kobieco zaczynam się czuć gdy zamykam za soba drzwi do świata. Gdy nie muszę na każdym kroku udawadniać, że bycie kobieta nie czyni mnie mniej kompetentna od kolegow. Wtedy zaczynam sie rozpływać w światach mniej zdefiniowanych i bardziej przyjaznych kobiecości.

Czuję się kobieco, kiedy trafi się TEN dzień. Przychodzi niezapowiedziany. Włosy układają się lepiej, nowa sukienka leży najlepiej, brzuch od rana płaski, cera nienajgorsza. Wychodzę z domu z uśmiechem. Umysł pędzi! Jestem silna, kreatywna, daję z siebie więcej, przed wszystkim córce i mężowi. Żałuję, że to zdarza się tak rzadko. Pracuję ciężko, żeby taki dzień był codziennością, ale porażka frustruje jeszcze bardziej. Za to mam kolejny dzień zmagań z kajdanami braku wiary w siebie i zaburzeń odżywiania. Tęsknię za Tobą, dobry dniu. Wpadaj do mnie częściej 🙁

Najbardziej kobieco czuję się w pracy, kiedy biegam ze śrubokrętem, albo przesuwam szafy w ferworze twórczym i nagle upada mi spinka z włosów, albo chustka z szyi, a kolega obok rzuca wszystko i podnosi mi moją zgubę.

Najbardziej kobieco czuje się gdy tańczę po salonie z moimi córeczkami, gdy śpiewam nieistniejące piosenki fałszując w niebogłosy. Kiedy rysuję przelewając swoje myśli, pragnienia, niepokoje na kartkę. Czuje się kobieco gdy pięknie się ubiorę i pomaluje w momencie kiedy mam na to ochotę, a nie wtedy gdy wymaga ode mnie tego sytuacja..najbardziej kobieco czuje się gdy jestem wolna od wyrzutów sumienia, oczekiwań, wstydu i lęku przed akceptacją (co nie zawsze było i jest dla mnie oczywiste). Super kobieco czuje się gdy kładę się spać i myśle, że dzisiaj dałam radę- nie idealnie ale najlepiej jak umiałam.

Cześć! Najbardziej kobieco czuję się kiedy szczerze się uśmiecham lub śmieję. Czuje się wtedy promienna, szczęśliwa, ładna, pewna siebie – taka powinna być każda kobieta 🙂

Kobieco czuje się kiedy dostaje kwiaty, kiedy ktoś odsuwa krzesło lub otwiera drzwi,
kiedy obiektyw aparatu jest skierowany na mnie, kiedy on dotyka mojej szyi, kiedy się budzę z bałaganem na głowie, kiedy nosze sukienkę, kiedy nosze spodnie, z makijażem i bez, kiedy jestem wsród kobiet i kiedy jestem wśród mężczyzn. Jest wiele takich chwil kiedy czuje się kobieco, ale najbardziej kobieco czułam się w ciąży, kiedy byłam boginią i stawałam się matką.

Od kiedy urodziłam moją małą miłość rzadko kiedy czuję się kobieco. I zabrzmi to wszystko banalnie i może dla niektórych trochę przykro(niepotrzebnie), ale: czuję się kobieco, gdy raz na jakiś czas wyjdę z domu. Gdy pomaluję się tak, jak dawniej malowałam się codziennie. Gdy założę coś innego niż dresy. Gdy pomaluję sobie paznokcie. Ułożę włosy na szczotkę. To drobne rzeczy, które dawniej były moją codziennością, a teraz robiąc je, czuję się fajną i ładną babką. Nie zmienia to jednak faktu, że nie wymieniłabym swojego macierzyństwa na ciągłe poczucie kobiecości. To mamą pragnę być cały czas, kobiecość wystarcza mi od czasu do czasu. Trzeba dążyć do osiągnięcia równowagi i z każdym dniem jestem bliżej celu.

Jestem 100% kiedy zakladam naturalny usmiech. Nie potrzebujac do tego makijazu, ani duzych piersi zeby czuc sie kobieco przy swoim mezu.

Najbardziej kobieco czuję się, gdy czytam wiersze! Te Poświatowskiej! O szmince w kieszeni i o płomieniu skaczącym po słowach! I gdy „(…) w Metropolitam Musem w dziale egipskiej rzeźby kamień uśmiecha się kobiecymi ustami”, ja drżę kobiecością cała! Bo moja kobiecość to moja duchowość, wrażliwość na słowa i miłość!

Najbardziej kobieco czułam się gdy mieliśmy dla siebie cały tydzień bo dzieci były po raz pierwszy na obozie oraz gdy tęskniłam za nimi ze łzami w oczach zastanawiając się co robią. Najbardziej kobieco czuję się gdy próbuję ćwiczyć na macie w domu ledwo łapiąc dech oraz wtedy gdy przebiegłam wreszcie bez przystanku 5km. Najbardziej kobieco czuję się gdy pomagam zasnąć 7-letniej, chorej córce i śpiewam jej kołysanki. Najbardziej kobieco czuję się latem, opalona, w pięknej spódnicy z koła i pomalowanych paznokciach i wtedy gdy zimą, w dresie, z herbatą, pod kocem, czytam ulubioną książkę. Najbardziej kobieco czuję się sama, w ciszy i wtedy gdy jestem z ludźmi. Najbardziej kobieco czuję się gdy oglądam romantyczny Notting Hill i wtedy gdy z wypiekami śledzę akcje Avengersow. Wtedy gdy przymierzam piękna biżuterię od męża i wtedy gdy zakładam wisiorek z koraliczków od córki. Gdy jestem sobą i gdy uczę tego dzieci.

Kobiecość to ja przed lustrem z rana,to ja w nocy rezygnująca z uległości,to ja w wannie z książką w ręku,to ja mizdrząca się w przebieralni w za drogiej sukience,to ja z figlarnym uśmiechem i kalendarzem w ręku planująca podbój świata.

W tym roku skończyłam 37 lat i dopiero teraz – przed 40tką, czuje się naprawdę kobieco. Przeszłam w życiu mnóstwo trudnych chwil, które uporzadkowałam i przepracowałam w procesie psychoterapii, co bardzo pomogło w końcu pomyśleć o sobie.
Panuje ostatnio trend na bycie „bezmakijażu” „niegolenie ” i różne inne „bez” i „nie”, na to , że mężczyzna nas nie definiuje i dzieci też nie. I piękne to jest, bo pozwala nam zwrócić uwagę na swoje wnętrze i potrzeby, ale czy rzeczywiście tak jest…?
Na codzień się nie maluję, tylko jak wychodzę do pracy lub ” Na miasto” , ale to wówczas kiedy nakładam ciemniejszy odcień szminki – czuję się bardziej kobieco.
Kiedy założę sukienkę- czuję się bardziej kobieco.
Kiedy przeczytam ciekawą książkę- czuję się kobieco.
Kiedy mój mąż mnie przytuli – czuję się kobieco.
Kiedy mój syn przebiegnie do mnie i powie Kocham Cię mamusiu – czuję się kobieco.
Kiedy założę szpilki na imprezę, ale nie zbytnio umiem w nich chodzić, bo na codzień biegam w trampkach – czuję się kobieco.
Kiedy jestem wypoczęta- czuję się kobieco.
Kiedy upiekę chleb, albo pyszny sernik – czuję się kobieco.
Wszystkie drobne rzeczy i sprawy definiują mnie w całości jako Kobietę.
Teraz to zrozumiałam, w wieku 37 lat…